Triatlon, een sport die zwemmen, fietsen en hardlopen combineert, heeft de afgelopen jaren een opmerkelijke trend laten zien. Vrouwelijke atleten lopen het hardlooponderdeel van een triatlonrace met een hogere relatieve intensiteit dan hun mannelijke tegenhangers. Maar wat betekent dit precies? En wat zijn de implicaties van deze bevindingen? Lees hieronder een samenvatting die ik heb gemaakt van dit onderzoek, dat je volledig gratis kan inzien.
Het onderzoek in het kort samengevat
In een recent onderzoek (2023) wilden wetenschappers de prestaties van mannelijke en vrouwelijke triatleten vergelijken, vooral tijdens het hardlooponderdeel van een triatlon. Ze waren specifiek geïnteresseerd in hoe hard deze atleten zichzelf inspannen tijdens de race, wat ze maten aan de hand van hun ‘relatieve intensiteit’.
Om dit te testen, keken ze naar twee belangrijke metingen: de ventilatoire drempel (VT) en het respiratoire compensatiepunt (RCP). Zonder al te technisch te worden, geven deze metingen een idee van hoeveel zuurstof iemand verbruikt tijdens inspanning en hoe hard ze werken.
De reden voor deze test? Ze wilden zien of er verschillen waren tussen hoe mannelijke en vrouwelijke atleten trainen en racen. Dit kan trainers helpen betere trainingsschema’s te maken en atleten te helpen hun strategieën te optimaliseren. Wat ze ontdekten, was dat vrouwen tijdens de race vaak met een hogere relatieve intensiteit liepen dan mannen, wat betekent dat ze zichzelf echt tot het uiterste inspannen!
Een nieuwe generatie vrouwelijke atleten
De sportwereld heeft een gestage toename gezien van vrouwelijke atleten die deelnemen aan grote evenementen. Tijdens de Olympische Spelen van 2020 in Tokio was bijna de helft van de deelnemers vrouw. In de triatlonwereld is deze trend eveneens zichtbaar, met een groeiend aantal vrouwelijke deelnemers.
Relatieve intensiteit onder de loep
Relatieve intensiteit is een maatstaf voor hoe hard een atleet werkt ten opzichte van hun maximale capaciteit. In de studie werden specifieke parameters zoals de ventilatoire drempel (VT) en het respiratoire compensatiepunt (RCP) gemeten. Deze metingen geven inzicht in de inspanningsniveaus van de atleten en hun zuurstofverbruik.
Speerpunten uit het onderzoek:
- Mannelijke atleten hebben een Hogere VO2 max: Over het algemeen hadden mannelijke atleten een hogere maximale zuurstofopname (VO2 max) en een hogere maximale aerobe snelheid (MAS) dan vrouwelijke atleten.
- Gelijkwaardige wedstrijdsnelheden: Ondanks de verschillen in VO2 max en MAS, was er geen significant verschil in de snelheden waarmee mannen en vrouwen tijdens de race liepen.
- Vrouwen lopen met een hogere relatieve intensiteit: Vrouwen voerden het hardlooponderdeel van de triatlon uit met een hoger percentage van hun RCP, wat aangeeft dat ze liepen met een hogere relatieve intensiteit dan mannen.
implicaties voor training en strategie
Deze bevindingen kunnen cruciaal zijn voor trainers en atleten. Door te begrijpen hoe geslacht de prestaties kan beïnvloeden, kunnen trainingsschema’s en racestrategieën worden geoptimaliseerd. Bijvoorbeeld, als vrouwen in staat zijn om te lopen met een hogere relatieve intensiteit, kan dit worden meegenomen in hun training om hun uithoudingsvermogen verder te verbeteren.
